تأثیر ارتز پاسچرترینینگ ساپورت بر خطر زمین خوردن سالمندان مبتلا به هایپرکایفوز ستون فقرات

زمینه و هدف: زمین خوردن یکی از مهمترین خطرات دورة سالمندی است که عواقب ناگواری برای فرد سالمند ایجاد می­کند. یکی از عوامل مؤثر بر بی­ثباتی پاسچرال و زمین خوردن، هایپرکایفوز می­باشد. پاسچر کایفوتیک ممکن است سبب انتقال مرکز ثقل بدن به سمت جلو و خارج شدن آن از محدودة ثبات در وضعیت ایستاده شود، لذا تعادل فرد کاهش یافته و فرد مستعد زمین خوردن می­شود. بر همین اساس هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر ارتز پاسچرترینینگ ساپورت بر برخی از شاخص­های تعادلی در سالمندان مبتلا به هایپرکایفوز ستون فقرات بود. روش بررسی: در این مطالعه، 18 فرد سالمند با میانگین سنی4/4±96/65 و زاویة cobb بیش­تر از 50 درجه شرکت کردند. افراد به صورت تصادفی در یکی از دو گروه ارتز پاسچرترینینگ ساپورت و گروه کنترل قرار گرفتند. آزمون تعادلی Sensory Organization و محدودة ثبات (در دو وضعیت با و بدون ارتز به صورت تصادفی) مورد بررسی قرار گرفت. یافته­ها: در گروه ارتز پاسچرترینینگ ساپورت تغییرات معناداری در هریک از سه متغیر نمرة تعادل (001/0p<)، کنترل جهت­دار (05/0p<) و زمان عکس العمل (05/0p<)، مشاهده شد. همچنین تغییرات معناداری در نمره تعادل (001/0p<) و کنترل جهت­دار (05/0p<) در بین دو گروه مورد مطالعه مشاهده شد. نتیجه­گیری: نتایج این مطالعه نشان می­دهد که پاسچرترینینگ ساپورت می­تواند باعث بهبود تعادل سالمندان هایپرکایفوتیک شود و همچنین ارتز می­تواند در کاهش خطر زمین خوردن سالمندان و هزینه­های ناشی از آن نقش داشته باشند.